مواد مغذی اصلی
بحث پیرامون مواد مغذی اصلی را با اصطلاحی که می گوید «شما همانی هستید که می خورید» شروع میکنیم. انتخاب دقيق غذای کامل و غذاهای طبیعی به مقدار مناسب، منابع انرژی مطلوب را برای ساخت، ترمیم بافتها و تنظیم روند بدن آماده می سازد. به هر حال، انتخاب غذای ضعیف یا مصرف غیر متعادل بعضی از مواد مغذی ممکن است مشکلات قابل اهمیتی را در توسعه سلامتی به همراه داشته باشد.
مواد مغذی اصلی چه هستند؟
مواد مغذی اصلی شامل شش گروه ویتامینها، کربوهیدراتها، چربیها، پروتئین ها، املاح معدنی و آب هستند. در بین این چند گروه از مواد مغذی اصلی، پروتئین ها، ویتامین و املاح معدنی به طور قابل توجهی مواد مغذی مورد نیاز خاص برای زندگی هستند. برای مثال، بیش از یک دوجین از ویتامینها برای وظایف فیزیولوژیکی مطلوب مورد نیاز است. در رابطه با تغذیه، اصطلاح مواد مغذی اصلی، موادی را شرح می دهد که بدن به آنها نیاز دارد. اما در کل نمی تواند تهیه کند یا نمی تواند در اندازه های کافی آماده سازد. از این نظر در وضعیت معمولی، مواد مغذی اصلی باید از طریق غذایی که ما می خوریم، به دست آید. مواد مغذی اصلی همانند مواد کمیاب شهرت یافته اند. بعضی از غذاها مانند نان گندم خالص ممکن است تمام شش گروه معمول مواد مغذی را دارا باشد؛ در صورتی که سایرین مانند شکر معمولی، تنها شامل یکی از مواد مغذی است. به هر حال نان گندم خالص را نمی توان یک غذای کامل فرض کرد، زیرا دارای توازن صحیحی از تمام مواد مغذی اصلی نیست.
مواد مغذی اصلی برای رشد
بدن انسان به مقداری از بعضی مواد مغذی، بخصوص آنهایی که ممکن است انرژی زا باشند و از رشد حمایت نمایند و موجب توسعه بافتهای بدن شوند، نیاز دارد که اصولا کربوهیدراتها، چربیها، پروتئینها و آب هستند. این مواد مغذی، مواد شیمیایی برای رشد هستند، زیرا مقدار درخواستی آنها از چندین گرم تجاوز می کند. بیشتر مواد مغذی برای کمک به تنظیم روند متابولیسمی، بخصوص ویتامینها و املاح معدنی که به مقدار کمتری به آنها نیاز است (معمولا به اندازه میلی گرم و یا میکروگرم) مواد غذایی اصلی مورد نیاز زندگی هستند. املاح معدنی ممکن است در گروه دیگری به جهت درخواست روزانه مطرح شود.
مواد مغذی اصلی برای زندگی بشر ضروری هستند و مصرف ناکافی آنها ممکن است منجر به برهم ریختگی متابولیسم بدن، وضعیتهای بیماری معین یا مرگ شود. برعکس، مصرف بیش از حد مواد مغذی معین نیز ممکن است موجب به هم ریختن متابولیسم طبیعی و حتی مرگ شود.
مواد مغذی غیر ضروری کدامند؟
آن دسته از مواد مغذی را که در بدن تشکیل می شوند، مواد مغذی غیرضروری یا غیر واجب می نامند. مثال مناسب یک مادۂ غیرضروری، گلوکز، یک کربوهیدرات ساده است. با وجودی که ما گلوکز را از غذا به دست می آوریم، بدن ما همچنین می تواند در مواقع لزوم گلوکز را از پروتئین و از قسمتهایی از چربی بسازد. گلوکز یکی از مواد مغذی بسیار مهم برای تولید انرژی در دوره ورزش است و با وجودی که بدن ممکن است مقداری از آن را در دوره ورزش تولید کند، میزان آن برای برطرف کردن انرژی مورد نیاز در اعمال روزانه متوسط و سنگین کافی نیست. از این نظر، گلوکز می تواند یک ماده حیاتی برای انواع معين فعالیت بدنی باشد، اما رژیم غذایی با گلوکز برای زندگی ضروری نیست.
علاوه بر مواد مغذی ضروری و غیرضروری، سایر مواد غیر غذایی می توانند وسعت متنوعی در روندهای گوناگون متابولیسم بدن داشته باشند. این مواد غیرغذایی شامل موادی هستند که به طور طبیعی در غذاها یافت شده و آنها را دانسته یا ندانسته در طی مراحل گوناگون تهیه غذا به آن اضافه می کنند. بعضی از مواد غیر غذایی مانند کارنیتین ممکن است به عنوان مکملهای رژیم غذایی برای سلامتی یا اجرای بهتر ورزش مشخص شوند.
