بارگیری کربوهیدرات یا گلیکوژن چیست؟
بارگیری کربوهیدرات یا گلیکوژن به علت اهمیت بیش از اندازه کربوهیدرات به عنوان سوخت ماهیچه ای در ورزش، افزایش می یابد و از طرفی، مقدار کربوهیدرات ذخیره شده در بدن نیز محدود است، بازپرسازی گلیکوژن کبد و ماهیچه می تواند از عواملی باشد که ممکن است برای توانمندی اجرا در رویدادهای استقامتی که دارای سطوح بالای مصرف انرژی در زمانی طولانی است، توصیف شود. بارگیری کربوهیدرات را همچنین بارگیری گلیکوژن نیز می نامند و گلیکوژن یک ترکیب عالی است که به عنوان روش غذایی برای پیشبرد و افزایش بیش از اندازه محتوای گلیکوژن در کبد و ماهیچه طراحی شده تا شروع خستگی را به تأخیر اندازد. گلیکوژن معمولا برای بیشتر قهرمانان ورزشی، به مدت ۷-۳ روز در زمان آمادگی آنها استفاده می شود.
چه کسانی می تواند از بارگیری گلیکوژن بهره مند شود؟
معمولا کسانی می تواند از بارگیری کربوهیدرات یا گلیکوژن بهره مند شود که به طور مستمر در ورزشهای دارای سطح بالای مصرف انرژی در زمان طولانی درگیر هستند. از این نمونه، دونده ها، شناگران، دوچرخه سواران، سه گانه کاران، اسکی بازان صحرانوردی و ورزشکاران مشابه هستند. علاوه بر این برای ورزشکارانی که در فعالیتهای طولانی ورزشی دارای توقف و شروع درگیر هستند، مانند فوتبال، رگبی و دوره های ورزشی هندبال و تنیس، نیز ممکن است مفید واقع شود. به هر صورت، بارگیری گلیکوژن ماهیچه برای ورزشکاران درگیر در رویدادهایی مفید است که مصرف گلیکوژن ماهیچه به عنوان منبع انرژی عمده باشد و بتواند منجر به تهی سازی گلیکوژن در فیبرهای ماهیچه شود. در مورد ورزشکاران پرورش اندام گزارش شده که بارگیری کربوهیدرات برای آنهایی که سعی در ظاهرسازی ماهیچه دارند، سطوح گلیکوژن ماهیچه و نگهداری آب را اضافه می کند.
مصرف گلیکوژن در ورزشهای مختلف
گلیکوژن در ورزشهای مختلف با سرعتهای مختلف مصرف میشود. انسانها چند نوع مختلف فیبر ماهیچه ای اسکلتی دارند که معمولا از فیبرهای سرعتی قرمز که عمدتا در فعالیتهای مستمر با دوره طولانی - که طبعأ هوازی هستند - و دیگر فیبرهای سرعتی مشابه که در فعاليتهای زمان کوتاه و سریع - که طبعا غیر هوازی هستند تشکیل می شوند. تفاوتهای بین دونده استقامت و بازیکن فوتبال را در نظر بگیرید. اولی ممکن است با سرعتی یکنواخت برای مدت یک ساعت بدود؛ در صورتی که دیگری به طور ثابت مسافت را در دوره هایی با تمامی سرعت و زمانهای برگشت به وضعیت اولیه را با دویدن به شکل آرام طی کند. تحقیق نشان داده است که الگوهای تھی سازی گلیکوژن در هر دو نوع فیبر ماهیچه، به نحوه ورزش مربوط است. اصولا ورزش مداوم طولانی مدت، فیبرهای قرمز آهسته و قرمز سرعتی را از گلیکوژن تهی می کند، در صورتی که ورزش دوره ای با فاصله سریع و دوره زمانی استراحت تقریبا به شکل تمرین قطع و وصل عمدتا در فیبرها سرعتی سفید را از گلیکوژن تهی می کند. در هر حال باید توجه داشت که تهی سازی گلیکوژن در تمامی فیبرها می تواند در ورزش مداوم طولانی یا متوسط رخ دهد و می توان کاملا پیش بینی نمود که تابع شدت و دوره های زمانی تمرین است. در صورتی که بارگیری کربوهیدرات برای فیبر ماهیچه ای مخصوص درگیری کاری نماید، سپس هر دو نوع قهرمان می توانند از آن بهره ببرند. هر دو باید گلیکوژن زیادتری برای مرحله های آخر در ارتباط با نوع ورزش ذخیره کنند.
